İNCİ SÖZLÜĞE ÖNCE ÖDÜL VERDİLER SONRA ÖDÜLÜ YEDİLER!!" (BİLİNÇALTIMA S.AYIM, BÖLE RÜYA MI OLUR LAN!!!)

Rüyamda inci sozlüğün sahibine "alternatiflik" ödülü verecekmişiz! Biz kim miymişiz? İşte onu anlamadm! 2 katlı bi villada çalışan birileri, reklamcı filanız herhalde! Neyse,çağırıyoruz herifi ödül için,öyle sıradan bi tip, az tarf edeyim du: esmer, uzun boylu, kalın kaşlı, hatta kareli gömlek giymişti üstüne ve büyük bi sırt çantasıyla gelmiş, sanırsın az sonraTibet'e doğru yola çıkacak, dağa tırmanacak, orda huzura ermiş şekilde devam etcek wireless bağlantıyla işine..Neyse, villanın bahçesinde samimi bi ortamda, ödülü alıyo abi, kayboluyo ortadan sora puf diye... nerde diyorum la bu herif, organizasyonu yapmış kişi olaraktan bozulup.. Candan diyo ki (Erçetin), sözlüğe "leş atmaya" gitti.. (beynimin incisözlük için "entry girmek" yerine ürettiği güzel bir fiil, yalnız ben cidden beğendim heee, tamam g.tlü m.tlü değil ama bi karizması var!!) Yuh diyorum ya herife bak ödül töreninde bile leş atıyor, bi hayranlık duyuyorum kendisine.. Herif geliyo geri, sohbet muhabbet...Birden herifle ödülünü yemeye başlıyoruz, ama bende nası bir gurur, nası bi "e herhalde kimle yiyecekti ki benden başka huuh" tavrı anlatamam.. Sora bian izleyici olan üst bilincim kendine geliyo ve bu ne demek lan diyo ve "bu rüyada birinin ödülünü senle yemesi ne demek ola ki" diye soruyor kaçık bilinçaltıma.. bilinçaltım dip ses olarak cevap veriyor: "ödülüüüü senleee yemesiiiiii, uyandığındaaaa ödünüüün koparacağıııı anlamınaaa geliyooooorrrr" Bi sıçradım yerimden saat 03:23!! Hayır, Mete sorsa o an noldu, korkarak uyandın diye, cevaba bak: incisözlüğün sahibinin ödülünü yiyorduk, eeee?, işte o sırada devreler karıştı, üstbilinç, bilinçaltının mekanına daldı, biliçaltı da tabi onu korkutarak kovdu!!" Adam direkt ertesi gün avukata tabi! Ama şu var ki, sabah şüpheli adımlarla çıktım işe gelmek üzere yola, ulan bi b.kluk var ama diye, arabaya doğru yürüdüm ve camın kırılmış olduğunu gördüğüme hiç şaşırmadım..Sakince içeri baktım hiçbir şey alınmamıştı, dokunulmamış bile.. Sadece bir not buldum, içinde 03:23 yazan...!!!

ARTIK BİR ZUZUM VAR, KÜÇÜK BİR ADAM...

Çok şey değişti çoook! Yazamıyorum buraya ama Londraya gittim, döndüm, başka bir bahanem kalmadığından çocuk yaptım :) Küçük adam 9,5 aylık oldu bile...

Arada burada yazılar yazıyorum süreci oradan takip edebilirsiniz, hamilelik ve doğum maceralarını da :) Orayı da ihmal edebiliyorum bazen gerçi ama bebek, iş ve gazete yazısı kolay olmuyor. Keşke tek işim yazı yazmak olsa :( Yine orada yayınlanan bir yazıyı buraya da aktarmak istedim. Mühendis bir anne olarak geçen gün küçük adama bir mektup yazdım... Özlem illa ki mesafeyle veya zamanla orantılı değildir. İlk defa birini hep özlüyorum :) İşte zuzuya mektubuma şuradan ulaşabilirsiniz...