Sendromum Var Evet! Daha Az Yaşıcam İyi Davranın Olum Bana

Temizlik, çamaşır, Bizimkiler dizisi eşliğinde yemek, banyo ve o iirenç pztsi sabahına yatma! Evet evet çocukluğumun en kötü anlarının geçmesine sebep o gereksiz gün Pazar. Benim hafta yıllardır 10 gün çünkü o pazar 4 gün gibi anasını satiim.. Yahu bu kabus gün yüzünden tedavi edilemez bir hastalığım var, deli gibi dolanıorum etrafta, genelde evin içinde. O bezginliği yenmeye çalışırken tuhaf tuhaf hareketler yapıyorum sanki çok güzel bir günmüş gibi davranıp, salak salak danslar ederek (maykıl ceksın, 9*8lik, kavga etmez sever beni romeo romeo eşliğinde madonna dansı,düğüne gitmiş "lan bi koca da ben bulur muyum ki iki kıvırtayım" dansı) milleti güldürüyor ve kendimden utanıyorum. Aslında nitro takmak, ateşlemek ve bian önce evden çıkmak istiyorum. Uyuz eşşek bi gün varsa aha bugün pazar mı laaan diye gözyaşlarımı fışkırtmak istiyorum.

Yıllarım geçti bu salak halle, saçlarımı süpürge ettim ben bu malak yavrusu güne, o naaptı, naaptııı bi defolup gitmedi, bi git olum lan Pazar, zaten diğer haftanın günleri arkadaşların da seni sevmio, hep arkandan konuşup seni grubun ...ü ilan ettiler lan! diye bir günle konuşur oldum öyle vahim yani durumum. Es kaza bi pazar günü sabahı iyi filan uyandıysam ödüm patlıyo acaba ne olacak da bu gün mok olcak diye. Sinir stres sahibi oldum şerefsizim.

Mesela dün.. Allaım nası olduysa bi iyi uyandım, bi civcikliyim, şakıycam nerdeyse, perdeyi açtım içeri güneş filan girdi hoppaaaa bugün Cuma da ben mi işe gitmedim nedir bu güzel ruh? ölüyorum diye korktum resmen. Nitroya bile gerek kalmadan dışarı çıktım inanılır bişi değil, gün boyu gezmeler, gülmeler, Alisim de harikalar diyarında finkatıyorum sanki, kanatlandım uçuyorum, koruyucu bariyerlerim bile çıkacaktı o biçimim yani. Ama bi yandan da yusuf yusuf diye sesler geliyo gaz kaçağı gibi, tırsıyorum. Allaım nolur kötü bişe olmasın şu sendromumu yendim yenecem, şu gün böle bitsin diye yalvarıyorum, bi yandan da olum kesin ölcem lan ben, bu içimden gelen secdeye varma hissiyatı da bundan diye tırsıtıyorum kendimi. Neyse yine de tüm gün şabaklandım yaz tatiline girmiş liseli kızlar gibi. Hava kararmaya başladı aha dedim, tüm kötü olaylar geceleri olur, karanlıkta izbe köşelerde işlenir tüm cinayetler, gündüz iyi adamlar gece kötü olur, kurt olur, vampir olur anaaaaaam... Hava daha fazla kararmadan yolun ortasından koşasım geldi yeminnen. E bu kadar çağırırsan gelir bela, Beetlejuice bile üç çağırışta gelio olm! Neyse bişi olmadı ama yine de kendi kendime tıslaya tıslaya geçirdim günü..

Allaım biliyorum bu sendrom benim ömrümü kısaltıyo. Bana acımayın, hastayım diye beni teselli etmeyin, yüzüme iyi davranıp arkamdan aman nası olsa geberip gitcek sendromlu nolcak demeyin, ıyyyy sendromu mu var, yaklaşma diye bulaşıcı hastalıklı muamelesi yapmayın. Sevdiğim şeyleri alın bana, gezdirin, yedirin içirin, az ömrüm var lan benim beni ilgiye boğun, yalan da olsa yapın olm nolcak. Bakın sora çok pişman olursunuz, dediydi bize niye yapmadık diye.. kendime poaça almayaydım da ona doughnut alaydım, haftasonları gezmeyeydim de onu ispanyalara götüreydim, yemeyeydim de o tıkınaydı, içmeyeydim de o sarhoş olup bu derdi unutaydı, kollarımı açeydiim, gitme diyeydiiim.. tamam tamam yeter bu kadar drama. Hele bi yapmayın bak ben nası giriyorum kabuslarınıza nası işetiyorum altınıza yatakta, otobüste, vapurda, kafayı yaslayıp daldığınız an çıkcam lan ben.. İlgilenin lan benle :P :I
(Durum müzüü: I'm a creep, i'm a weirdoooo)